Częste pytania
Jak wygląda pierwsza wizyta?
Wizyta rozpoczyna się od szczegółowo zbieranego wywiadu. Terapeuta powięziowy oprócz opisu motywu konsultacji zbiera podstawowe informacje o typie pracy, czynnościach dnia codziennego, sportach przeciążeniach, wcześniejszych urazach, operacjach itd. które stanowią ogólne tło problemu i mogły przyczynić się do powstania obecnego bólu czy dysfunkcji. W trakcie wywiadu pytania mogą dotyczyć innych miejsc ciała czy innych układów (np. trawiennego przy bólach pleców lub barku). Kolejnym krokiem jest zapoznanie się z już istniejącą dokumentacją medyczną pacjenta (RTG, USG, TK, MRI, badania krwi, moczu ect.), następnie przeprowadzane jest badanie przedmiotowe. Podczas badania zostanie wykonana seria testów m.in. ruchowych, ortopedycznych, czasem naczyniowych, jeżeli jest to wskazane zostanie także wykonane badanie neurologiczne. Następny etap polega na poszukiwaniu napięć i śladów urazów i przeciążeń w powięziach. Pacjent często może się spodziewać odczuwalnej poprawy już po pierwszej wizycie, dlatego na końcu powtarzane są najbardziej znaczące testy aby podsumować terapię oraz określić kierunek na następny raz. Kolejne wizyty budują na efektach poprzednich terapii starając się maksymalnie uwolnić organizm od wszelkich niepotrzebnych napięć, zaburzeń czy dysfunkcji.
Ile wizyt potrzebuję?
Moim pacjentom wstępnie planuję 3 zabiegi, natomiast liczba wizyt zależy od złożoności problemu oraz zdolności pacjenta do zdrowienia.
Planuję umówić kilka wizyt z wyprzedzeniem. Jaki powinien być minimalny odstęp pomiędzy pojedynczymi sesjami terapeutycznymi?
Minimalny odstęp pomiędzy sesjami, w przypadku zastosowania głównej metody pracy (Manipulacja Powięzi), powinien wynosić 7 dni.
Jakie metody terapii stosowane są w gabinecie?
Główną metodą mojej pracy jest Manipulacja powięzi , ze względu na najwyższą skuteczność leczenia, jednak zdarza się że wspomagam terapię fm różnymi innymi metodami specjalnymi m.in. Integracją strukturalną (rolfingiem).
Czym jest Integracja Strukturalna?
Rolfing, czyli integracja strukturalna (SI) – to metoda opracowana przez dr Idę Rolf, która ma na celu uporządkowanie ciała człowieka w stosunku do działania siły ciążenia. Jest ciekawą i uniwersalną techniką, która dotyczy pracy z powięzią. Od innych działań somatycznych rolfing odróżnia to, że fizyczna równowaga, płynność i swoboda ruchów oraz ogólne dobre samopoczucie, wymagają właściwego przystosowania się do pola grawitacji.
Czy możliwa jest rehabilitacja z dojazdem do domu?
Nie jest możliwa. Z powodu ilości przyjmowanych pacjentów w ciągu dnia i związanej z tym ilości pozostałego, dostępnego czasu, wszystkie terapie odbywają się w gabinecie.
Fizjoterapia – dla kogo?
Metody terapeutyczne, które stosuję przeznaczone są dla osób z rozmaitymi dolegliwościami, jakie mogą pojawić w obrębie ludzkiego ciała i związanego z nim układu ruchu. Można do nich zaliczyć różnego rodzaju i pochodzenia bóle – zarówno ostre, kilkudniowe, jak i przewlekłe, od kilkutygodniowych po nawet kilkuletnie.
Poza szeroko rozumianymi dolegliwościami bólowymi, terapia przeznaczona jest również dla osób, które skarżą się na ograniczenia ruchomości wywołane zarówno nagłymi zdarzeniami – kontuzjami, jak i samoistne, o naturze przeciążeniowej. Inne dolegliwości w obrębie układu ruchu, które kwalifikują się do terapii, to m.in: obrzęk, sztywność, utrata stabilności, dysbalans mięśniowy oraz wada postawy.
Czy mogę przyjść bezpośrednio po urazie?
Tak, jeżeli nie ma podejrzenia złamania kości i urazowi nie towarzyszy większe uszkodzenie tkanek (sączące się rany, obszerne krwawe otarcia, świeże oparzenia), a stan pacjenta jest dobry i nie występują inne objawy niezwiązane z układem ruchu (neurologiczne, trzewne). Jeżeli terapeuta będzie miał wątpliwości co do stanu pacjenta, bądź zauważy inne niepokojące objawy, poprosi o wykonanie dodatkowych badań obrazowych i konsultację z lekarzem specjalistą.
Czy musze mieć skierowanie od lekarza, albo badania obrazowe na pierwsza wizytę?
Nie jest to konieczne. Fizjoterapeuta jest samodzielnym zawodem medycznym. Jeżeli terapeuta będzie miał wątpliwości co do stanu pacjenta, bądź zauważy inne niepokojące objawy, poprosi o wykonanie dodatkowych badań obrazowych i konsultację z lekarzem specjalistą.